در دوران کلاسیک، پوشاک مناسب و اندازه تن نشان وحشیگری و بی‌فرهنگی بود
یونانی‌ها و رومی‌ها هر دو از لباس‌های چین‌دار ، آویزان بدون و دوخت می پوشیدند و در واقع بنیادی‌ترین تمایز در لباس انسان ها در چین‌دار و آویخته و یا دوخته‌شده ی آنها بود.
در اکثر بخش‌های اروپا، بین قرن‌های ۵ تا ۱۱ میلادی، پرهیزگاری مسیحیان بر شیوه‌ی لباس پوشیدن زنان و مردان تاثیرگذار بود و هر دو رداهای گشادی می‌پوشیدند و سبک‌ها ساده و بدون تغییر بودند.
لباس میان غنی و فقیر تمایز ایجاد می‌کرد و کارگران در مقایسه با اربابان خود بیشتر لباس پشمی، پارچه‌های زبرتر با حداقل تزئینات می‌پوشیدند و هرگز ابریشم به تن نمی‌کردند.
در قرن ۱۲ تغییر شکل لباس زنان مطابق با بدن آغاز شد و لبه
های آن توردار شد و در قرن ۱۴ اتفاقی پدیدار شد که اکنون می‌توانیم آن را مُد بنامیم.
قرن ۱۴ شاهد افزایش سبک‌های پرزرق‌وبرق بیشتری برای مردان و زنان بود، کلاه‌ها به شکل‌ه
ای بسیار عجیب ظاهر و کفش‌ها به طرز اغراق‌آمیزی کشیده و نوک تیز شدند.
با فرا رسیدن قرن های ۱۵ و ۱۶ پوشیدن لباس‌های از مدافتاده به نظر خجالت‌آور بود، بنابراین زمانی که افراد در این دوران برای اولین بار شروع به دور ریختن لباس‌هایشان پیش از مندرس شدن آنها کردند، سطح جدیدی از مصرف‌گرایی ظاهر شد. جامعه ابتدایی رنسانس ضد و نقیض بود و فرهنگ به‌شدت مذهبی.
در همان زمان ظهور بورژوا در توسعه مُد حیاتی بود و در سراسر قرن ۱۴ تا آغاز انقلاب صنعتی در آخر قرن ۱۸سلسله مراتب اجتماعی همچنان تا حد زیادی عامل تعیین‌کننده سبک‌های لباس بود.
در قرن ۱۸ لباس تحولات خود را شروع کرد .
لباس‌های اسب‌سواری و ورزشی به شکل لباس روزانه عادی مردان شهری تحول پیدا کرد و به طور کلی گلدوزی، تور و مخمل را از میدان به در کرد.
انسان تجاری و حرفه‌ای، با لباس مشکی بر تن، بیانگر اصول اخلاقی متفاوت با اصول اخلاقی درباری پرزرق‌وبرق بود.
تا قبل از ۱۹۲۰ لباس مردان کارگر به نشانه‌ای شیک و مُد روز تبدیل نشده بود.
«چارلز فردریک ورث» اولین طراح لباس مدرن واقعی بود، مردی
انگلیسی که در دهه‌ی ۱۸۵۰ در دربار ناپلئون سوم در فرانسه به شهرت رسید.
پاریس در دوران امپراطوری دوم (۱۸۵۰–۱۸۷۰) برای تبدیل شدن به پایتخت مُد و تحول خیاطی بی‌نام و نشان به شخصیتی شناخته‌شده آماده بود.
دهه ۱۸۳۰ تا حدود ۱۹۰۰
زنان بورژوا در ابتدا با لباس‌های پوشیده و سرپوش از خانه خارج می‌شدند و حتماً خدمه آنها را همراهی می‌کرد. اما در شهرهای بزرگ زنانی بودند که کار می‌کردند.
مُد برای عقب نماندن از زندگی مدرن سرعت گرفت و توسعه یافت و با زندگی بورژوایی هم‌مسیر شد.لباس صبحگاهی، پیراهن چای‌خوری، پیراهن شب، لباس پیاده‌روی، لباس سفر، لباس عزاداری سراپا مشکی، لباس عزاداری از اولین تفکیک های لباس مناسبتی با روزمره بودند.
نویسنده: روشنک قفقازی